کشتی در راه فوتبال
به گزارش ساری فردا و به نقل از جوان آنلاین جمعه شب چشممان به حاشیههای زشت کشتی هم روشن شد! فحاشی، اعتراض، پرتاب هر چیزی که دم دست است به تشک کشتی و خلاصه انواع و اقسام حواشی آن هم از سوی چهرههایی که باور نداشتیم.
میگویند یکی از علل بروز این حواشی محل برگزاری مسابقات ردهبندی و فینال لیگ کشتی بوده است. دیروز خبرگزاریها نوشتند: «در حالی که در سالهای اخیر برگزاری مسابقات مختلف که مورد استقبال تماشاگران بوده در سالن قدیمی و کمگنجایش هفتمتیر تهران با حواشی زیادی همراه بوده است، فدراسیون کشتی امسال نیز در پی آماده نبودن سالن ۱۲هزار نفری آزادی این مسابقات را در سالن هفتمتیر برگزار کرد که نقش زیادی در بروز این حواشی داشت.».
اما سؤال این است که اگر مثلاً مسابقات روز جمعه در سالن ۱۲ هزار نفری برگزار میشد، این حواشی رخ نمیداد. آنجا کسی فحش نمیداد؟ کمیل قاسمی تیمش را بیرون نمیکشید؟ تیم ساری انصراف نمیداد؟ اینکه بخواهیم تمام تقصیرها را گردن محل برگزاری مسابقات بیندازیم کار درستی نیست، چون آنچه همه دیدند هر جایی توانایی به وقوع پیوستن را دارد، مهم این بود که کشتی حاشیههایی را جلوی چشمانمان به نمایش گذاشت که باور نداشتیم.
اتفاقات جمعه در سالن هفتمتیر از همان صبح آغاز شد. کنارهگیری پرحرف و حدیث ستارگان پاس ساری جرقه به انبار باروت بود تا تماشاگرانی که بیشتر آنها از شمال کشور راهی تهران شده بودند تا قهرمانی تیمشان را ببینند، از همان ابتدای صبح نسبت به هر اتفاق کوچکی واکنش نشان دهند؛ واکنشهایی که در نهایت به فینال مسابقات رسید و شد آنچه همه دیدند. در این میان واکنش رئیس فدراسیون کشتی به این حواشی زشت هم در نوع خود جالب توجه است. علیرضا دبیر میگوید: «من خوشحالم که تماشاگران زیادی به سالن آمدند و کشتی به روزهای اوجش برگشته است. مهم این است که کشتی به خانههای مردم رفته است. دنبال حاشیه نباشید، آنها مثل کف روی آب است که گذرا هستند. حق ماندگار است.»
خدمت جناب رئیس باید عرض کنیم که باشد، خوشحال باشید، اما آنچه ما دیدیم «کف روی آب» نبود، آنچه دیده شد، نفوذ حاشیههای زشت تا عمق و ریشه کشتی بود که البته نباید از برخی پولپاشیها در بهوجود آمدن آن به سادگی گذشت و اتفاقاً این وظیفه علیرضا دبیر است که جلوی گسترش این پولپاشیها را بگیرد که اگر این کار را نکند، آن وقت دیگر سنگ روی سنگ بند نمیشود. همین جا لازم است این مطلب را هم عنوان کنیم که کسی مخالف رسیدگی مالی به کشتیگیران نیست و باید قهرمانان ورزش اول کشور دریافتهایی در خور و شأن بالایشان داشته باشند، اما پولپاشی و بیتالمالخوری هرگز که ثمره آن جز آنچه جمعه شب دیدیم، نیست.
عادت کرده بودیم با دیدن کشتی حالمان خوب شود، اما جمعه شب حالمان بد شد، حتی حسن یزدانی هم نتوانست کاری کند، وقتی مشخص بود که برای آرام کردن جو سالن او را مقابل گلیج برنده کردند، آن هم فقط با چهار بار هل دادن! و چقدر زشتتر بود که حتی گزارشگر کشتی با چنان آب و تابی از این پیروزی حرف میزد که اگر کسی کشتی را ندیده بود، تصور میکرد یزدانی، تیلور را با ضربه فنی شکست داده. جمعه شب حالمان بد شد وقتی برنده و بازنده برای هم خط و نشان میکشیدند و هیچ نشانی از ادب، سر به زیری و جوانمردی در سالن دیده نمیشد، البته رئیس فدراسیون شرایط را اینگونه توجیه میکند: «کسانی که بطری به داخل تشک کشتی پرتاب کردند از کشتی نبودند. تماشاچی کشتی و فوتبال باشخصیت است. این اتفاقات طراحی شده بود. پنج شش نفر افرادی بودند که تحت تأثیر قرار گرفته بودند، با این حال از حضور همه تماشاگران خوشحالم و دستشان را میبوسم. این افراد تماشاگران جویبار نبودند.»
ظاهراً اول باید به جناب دبیر یادآور شویم که کشتی با فوتبال متفاوت است و فرهنگ تماشاگرش هم متفاوت، حالا چرا شما این دو را کنار هم میگذارید، بعداً پاسخ دهید، اما اینکه آن همه حاشیه را فقط مربوط به چند نفر بدانید، خود مسئله دیگری است. اینکه کل نیروهای انتظامی، مسئولان فدراسیون و برگزاری مسابقات از پس این تعداد برنیامدند، نشان از برنامهریزی ضعیف دارد که بازهم شما باید پاسخگوی آن باشید.
جمعه شب حالمان با کشتی بد شد، مثل فوتبال. عادت نداشتیم که کشتی ببینیم و حالمان خراب شود ولی وقتی رئیس فدراسیون حتی تماشاگر کشتی را هم کنار تماشاگر فوتبال میگذارد، یعنی از این به بعد کشتی هم حالمان را خراب میکند، مثل فوتبال.
دیدگاهتان را بنویسید